Pasiphae'nin Labirenti

Pasiphae’nin Labirentini bilir misiniz? Kimse Pasiphae’nin labirenti demez ona, genelde Daedalus’un labirenti olarak bilinir, o tasarlamıştır çünkü: çivisi, çarkı, mekaniği… Ama bunlardan ibaret değildir labirent, canlıdır o, ve ona yaşam üfleyen Pasiphae’nin büyüsüdür. Merkezindeki tutku, suçluluk ve öfkedir Labirent’i ayakta tutan. Her çocuk gibi labirent de yaratıcısına benzer. İnsanların kuruntularına kurulur; beslenir, büyür, bir parazit gibi yayılır. Herkesin yolu oraya düşer bir şekilde. Labirent insanın kafasını karıştırır. Bilinçaltının en derinlerinden, insanın gerçekleşmesinden en çok korktuğu şeyleri karşısına çıkarır. İnsan Labirente girdi mi Labirent insanın kalbine yolunu bulur. Damarlarıyla birleşir koridorları, onlarca yeni yol yaratır geleceğe. Labirent, girenin tutsağı; giren, Labirent’in tutsağı olur. Pasiphae’nin eğlencesidir bu, kendi başına gelenlerden dolayı bunu kendinde hak görür.

Labirentte kaybolmak kolaydır. Yolları sürekli değişir, insanın hakkında en az bilgi sahibi olduğu sis içinde arazilerin şeklini alır. Bu sis belki bir dağı gizler, belki de uçurumu… İnsanın zihnindeki sistir bu, kendine fark ettirmeden çoktan bilineni saklamaya çalışan. Güneş balçıkla sıvanmaz derler. Labirentte güneş yoktur. 

Diğer tuzaklara benzemez Labirent: kötü, kurnaz, bencil insanlar kurtulamaz. İnsanı kendisiyle karşı karşıya getirir çünkü, insan kendi kendini kandıramaz. Bu kimselere sıkı sıkı tutunur Labirent. Başkalarından çaldıklarını geri ister. Korkularıyla yüzleştirir insanları. Böyleleri Labirent’e bir girdiler mi birdaha asla çıkamazlar. Her şeyden önce korkaklardır çünkü…

Labirent insan kayırmaz. Yeraltında para değersizdir, kaba kuvvet bir hiçtir tonlarca kayanın karşısında. Labirent sadık değildir. Ne sana, ne bana, ne de sahibine. Belki de bu yüzdendir, Pasiphae boynunun etrafında bir deri kolye takar; ucunda kara metalden dövülmüş bir labirent tasviri. Hiç çıkarmaz boynundan, aşağı sarktı mı…tam kalbinin üzerine denk gelir. Pasiphae Labirent’e hükmettiğini sanar, kolyeyi çıkarmayı denemez, denemek aklına gelmez.  Geçmişinden almamış küstahlığın dersini, arkasına dönüp bakmadan yürüdüğü bu karanlık yoldan bir gün geri dönmek istese geldiği yolu açık bulacağını sanıyor. Bir gün Labirent’i kalbinin üstünden söküp almak isterse Labirent ona izin verir sanıyor…Pasiphae kim olduğunu bilmiyor, ne yarattığını da.

Labirentten çıkmanın tek yolu, yeni yollar yaratmaktır. Karanlıktan kaçmak bir sokak köpeğinden kaçmak gibidir: siz kaçtıkça kovalar. Karanlık oyun ister. İçinizde unutup gittiğiniz ve dönüp yüzüne bakmaya korktuğunuz tarlalar hakkını arar. Sessizce ekin verir, biçilmek ister. Labirent der bu böyle olmayacak. Elinize bir orak tutuşturur, ardından kovalamaya başlar.

Siz siz olun; içinizdeki gizleri biçin, korkularınızla yüzleşin, bilinmeyen yollardan korkmayın.

Vakit geldiğinde Labirent sizi çağırınca arkanızı dönüp kaçmayın

Yavaş yavaş dolanın sis dolu vadileri, ucu gözükmese dahi

Kalbinizi heyecanla attıran yollara kulak vermeyi unutmayın…