Kaydı, gitti.

    İstanbul-Ankara yazan yeşil bir tabela… Kaydı, gitti. Arkasından birkaç tane ağaç... Uzaklaştı, gitti. Elektrik telleri ikiden dörde çıktı, yükseldi alçaldı. Bitti, gitti. “V” şeklini almış bir kuş sürüsü yükseldi göğe. Uçtu, gitti. Bir çift özgür ata benzer bir bulut göründü. Sonra dağıldı, gitti. Zor ayakta bir bina çıktı saklandığı yerden. Yol ayrımına girdim. Döndüm, gitti. Sırtında yüküyle bir hamal çıktı çöpün kenarından. Gözümü kapatıp açtım. Yok oldu, gitti. Yeşili bol bir park çıktı karşıma, içinde gülüşen insanlarla. Bir çift mutluluk daha kaydı, gitti. Hepsi birlikte aynı yöne doğru hızlandı. Yol oldu, arkamdan ağladı. Bense hep tersine savruldum, gittim.