Dalgalarından Biri

Başıma gelen en güzel şeylerden biriydin sen.

Belki de böyle olması gerekiyordu. Hayatına girmem ve çıkmam bir oldu sanki. Kıyıya vurduktan sonra kaybolan dalgalarından biriydim. Yine de denizinde dalga olabildiğim için sana ömrümün sonuna kadar minnettar olacaktım. İçindeki yakamozlarda kaybolduğum, hayatımda hiç görmediğim şeyleri gördüğüm, biraz da her an boğulacakmış gibi hissettiğim o denizdin sen benim için. Şimdi ise sana son bir sır vermek istiyorum. Benim için özel olan bir yaz akşamı. Diğerlerinden o akşamı ayıran şeyi sanırım artık sana söylememin zamanı geldi. O akşam son dalışımda, annemin bana verdiği, her şeyim olan bilekliğimi derinliklerine bıraktım. Belki bir gün seninle benim kadar yakınlaşabilen, kıyıda yüzmekten vazgeçip derinlerine kadar gelmeye cesaret eden biri olursa, o bilekliği bulur da ayrı olsak bile benim sana, senin de bana ait olduğunu anlar diye. 

Sonunda içinden çıkamayıp kaybolacağımı hissediyor gibiydim ama bir kerecik olsun ileriyi düşünmeden anın tadını çıkarmak istedim. Çünkü her şeye rağmen tek bir yazımı tümüyle seninle geçirmek bir ömre bedeldi. Minnettarım, Deniz. Her şeye rağmen minnettarım. Bazı şeylerin farklı olmasını diledim mi? Evet. Yine de bu, sadece birbirimizinden uzaklaşmamıza sebep oldu yani ne senin değerini eksiltti ne de varlığını yok etti. Çünkü annem hep böyle isterdi. "Ben gittikten sonra ne olmuş olursa olsun arkamdan üzülme ne olur," der dururdu. "Beni özlersen denizin yakamozlarına bak, orada olduğuma emin olabilirsin…" Bense o yazdan sonra hiç yakamozları izlemeye gelemedim. Sen annemi benden alıp derinliklerine savurduktan sonra, yakamozlar için gelmeyi bırak, seninle öğrenip hayatımın en büyük parçası olan dalış için bile yanına yanaşamaz oldum. Ama işte, şimdi buradayım.

Belki hatırlamıyorsundur bu kısa mektubu yazma sebebimi. Yazıyorum çünkü söz vermiştik. İleride olur ya, ayrılırsak ve bambaşka hayatlarımız olursa son bir kez her şey için teşekkür edecektik birbirimize, bir çeşit elveda diyecektik. Hatırladın mı? Tabii, aradan dile kolay on beş yıl geçti. Ben senden uzun yıllar sonra ilk kez birini sevdim , sonra da evlendim. Ve işte bugün güzeller güzeli kızımı ilk defa kucağıma aldım. Kulağına hafifçe ona verdiğimiz ismi fısıldadım: “Deniz.” Gözleri masmavi, sanki her güldüğünde denizinden bir dalga olup gözlerinde kayboluyorum. 

İşte bu yüzden sana senin dalgalarından birisi olarak her şey için teşekkür etmek istedim. Hayatıma artık korkmadan yeni bir deniz aldığıma göre sana sözümü tutup veda edebilirim. Hoşça kal, Deniz.

-Dalgalarından Biri