Ütopya

Keşke ayırmasak birbirimizi,

Şu erkektir, bu kadındır diye.

Herkes istediği gibi giyinip,

İstediği gibi davranabilse.

Bir gün etekle gezinip,

Sonraki gün kravat takabilse…

Keşke ayırmasak sevdiklerimizi,

Ben sarışın, uzun boylu isterim diye.

Herkes kusurlarını kabullenebilir belki,

Birbirimizi olduğumuz gibi sevsek,

Kaldırsak tüm etiketleri…

Bize lazım olan şey sevgi.

O kadar meşgulüz ki nefretle,

Unutmuşuz sevmeyi.

Köpeği, ağacı, insanı.

İnsan öldürür mü sevdiğini?

Çatal bıçağı düzgün tut!

Öyle kahkaha atma!

Kibar ol biraz!

Erkekler ağlamaz!

Ne o öyle her yerini açmışsın!

Niye karışmak zorunda herkes herkese?

Kime ne benim nasıl yemek yediğimden?

Kime ne benim nasıl giyindiğimden?

Herkesi neden bu kadar kısıtlıyoruz?

Neden rahat bırakmıyoruz kendimizi?

Benim bir ütopyam olsa,

En önce kendini sevmek öğretilirdi,

Sonra da etrafındakileri...

Böylece herkes kendi [sevdiği] işine bakar,

Özgür olurdu…

Duru S.