Soğuk Bir Renk

İlk sanat dersimde sıcak ve soğuk renkleri öğrenmiştim. Mavi bir soğuk renkmiş. En başta çok anlamamıştım ama fotoğraflar ve resimlerde gördükçe soğuğun olduğu yerlerde mavinin de olduğunu görmüştüm ve sadece renk olarak değil, duygu olarak, his olarak da mavinin kendisini hissettirdiğini anlamıştım.

Şimdi yeniden, burada dururken, maviyi sadece renk olarak değil bu dağın ve soğukluğun ta kendisi olarak hatırlıyorum. Çünkü etrafımda nereye bakarsam bakayım maviyi görebiliyorum, duyabiliyorum, hissedebiliyorum. Kar ne kadar beyaz, etrafımdaki evler ve ağaçlar ne kadar kahverengi olsa da gökyüzünün maviliği buranın, bu dağın, her yerini sarıp sarmalamıştı. Hava, gökyüzü, yer, ağaçlar, ben kısaca her şey, herkes bu dağın mavi atmosferinin içine karışmış, bir parçası olmuş gibiydi.

Ben burada dururken, etrafımı çevreleyen soğuk hava ve her esişiyle kendini daha çok hissettiren keskin rüzgar maviyi adeta içime işliyordu. Aldığım her nefes boğazımı yakarken, parmaklarımı hissetmezken biliyordum ki ben de bu mavinin bir parçası olmuştum. Ama ne olursa olsun, soğuk ne kadar yakıcı olsa da başka bir yerde olmak istemediğimi, istemeyeceğimi de biliyordum. Çünkü mavi, mavi oluşuyla, dokunduğu her yeri etkisi altına almasıyla, bu dağları bakıp bakıp doyamayacağın, arkanı döndüğün anda özleyeceğin bir yer haline getirmişti. Daha arkamı dönmeden anlamıştım bu mavi atmosferle bir olmuş yeri ne kadar özleyeceğimi.

Belki de çok sık unutuyorum mavinin sadece gökyüzünün ve denizin rengi olmadığını, hatta mavinin sadece bir renk olmadığını ve böyle zamanlarda yeniden hatırlayabiliyorum mavinin aslında çok daha fazlası, soğuk ve soğuğun anılarıyla içini ısıtan bir renk ve bir duygu ve bir yer olduğunu.

Yasmin K.