Benim Gözümden

Arabanın camından dışarıya baktığımda karşıdan karşıya geçebilmek için bekleyen onlarca insan gördüm. Sadece şu an hepsi aynı yerde durmuş aynı şeyi bekliyorlardı. Ama yeşil ışık yandıktan sonra hepsinin yolları teker teker ayrılmaya başlayacaktı. Belki biri sola dönüp yukarıdaki parka gidecekti, öbürü sağa dönüp aşağıda deniz kenarına. Biri otobüse binip evine, öbürü taksiye binip iş yerine. Belki biri ailesiyle vakit geçirmeye öbürü arkadaşlarıyla buluşmaya gidecekti. Hepsinin hayatları, şu anda aynı yerde aynı şeyi bekliyor olmaları dışında, birbirininkinden çok farklıydı. Belki birisi için kırmızı ışığın yanıyor olması randevusuna geç kalması demek, başka birisi için ise gitmek istemediği bir yere geç kalması için bir bahane demekti. Herkesin gözünden dünya ne kadar da farklı… Ve hepsinin ortasında ben vardım. Arabanın camından dışarıya bakıp onları izleyen biri. Benim gözümden dünya, şu an için, kaldırımda yeşil ışığın yanmasını bekleyen insanların hayatlarını tahmin etmek, herkesin hayatının farklı olduğunu yeniden anımsamaktı. Peki ya onların gözünden ben neydim acaba? Acaba beni şu anda nasıl görüyorlardı? Acaba arabadan birinin onları izlediğini fark eden olmuş muydu? Işık yandı, onlar yolun öbür tarafına yürümeye başladı, ben de kendi yolumda devam ettim.

Bir otobüsün yanından geçtim. Acaba bu kadar insan nereye gidiyordu? Aynı otobüsün içinde oturan bu kadar insan acaba dışarıya baktıklarında ne görüyorlardı? Acaba geçtikleri yollar görüş biçimleri ne kadar da farklıydı? Yolda yüzlerce, belki binlerce arabanın yanından geçip, belki on binlerce insanın hayatına tanık olduktan sonra sonunda apartmanıma geldim. Üst katlardan birinde oturuyordum. Merdivenlerden çıkmaya karar verdim. Daire ardından daire geçtim, yavaş yavaş. Ne kadar anlaşılmaz olsa da insanların konuşmalarını duyabiliyordum. Na kadar da farklıydı herkesin hayatları birbirininkinden. Belki bir apartmanda anne kız kapının yanında duran aynanın yerini değiştirmeyi konuşurken öbüründe akşam yemeği, öbüründe ekonomi konuşuluyordu. Belki ses gelmeyen bir evde yaşayan insanlar şu anda dışarıda hayatları boyunca unutamayacakları bir gün yaşıyorlardı. Kendi katıma geldim. Acaba benim gözümden evimin kapısı, kapı komşumun gözünden neydi? Benim için eve gelmenin rahatlığını gösteren bu kapının komşum için bir anlamı var mıydı?

Bugünü de böyle bitirdim. Kaldırımda, otobüste, yolda, apartmanda, insanları hayatlarını izleyip tanık olabildiğim küçücük kesitlerinden herkesin gözünden hayatın farklı olduğunu anımsayarak. Kendime kahve yaptım, balkona konuşlandım ve şimdi de, kendi gözümden, altımdaki yoldan geçenleri izlemeye koyuldum.

Yasmin K.