Anı Bavulum

10 günlük bir tren yolculuğunda dünyanın 10 farklı yerine gidip anılar toplayacaktım. Bavulumu yapmıştım, içine olabilecek her havaya, karşılaşabileceğim her duruma, yapmak isteyebileceğim her akvitiye uygun kıyafetler tıkıştırmıştım. Küçüklüğümden beri trende yatıp kalkacağım bir tura çıkmak istemiştim ve sonunda gerçekleşiyordu. Bu 10 gün hayatımın en güzel günleri olmalıydı ve hazırlıksız yakalanmamalıydım. Trene bindim ve arkadaşlarımla kalacağımız odamıza girip bavullarımızı açtık. 10 günün 10 durağı Madrid, Toulouse, Paris, Milano, Salzburg, Budapeşte, Prag, Berlin, Brüksel ve Amsterdam’dı.

Tren her akşam gece yarısı civarlarında yola çıkıyordu. Biz de her akşam başka yerde yatıp sabah başka bir yerde uyanıyorduk. Sabah kalkınca bavulumu kapatıp akşam başka bir trende yine açıyordum. Gittiğimiz her yerde, bize orayı hatırlatan küçük küçük eşyalar alıyorduk. Sokaklarda gezerken gördüğümüz küçük mağazalardan, gezdiğimiz sergilerin hediyelik eşya bölümlerinden, bizim için bu macerayı ölümsüzleştirecek şeyler alıyorduk. Bir mağazaya girince daha gezip göreceğimiz çok yer var diye acele acele bir şeyler seçip çıkmak zorunda kalsak da her yerde anlamlı bulduğumuz, bunu da almazsam olmaz dediğimiz eşyalar, kıyafetler, gittiğimiz yerlere özgün şeyler bulabiliyorduk.

Normalde 15 gün gezsek yine gitmek isteyeceğimiz, görmek isteyebileceğimiz yerlerde, 1 günde olabildiğince çok yeri görmeye çalışmanın yorgunluğuyla akşam odamıza dönüyor, aldığımız şeyleri paketlerinden çıkartıp bavulumuza yerleştirmeye çalışıyorduk. Gelirken bavulumu fazlasıyla doldurduğum için eşyalarıma çok zor yer buluyordum. Bunun üzerine, Salzburg’da uyandığım sabah bavulumu zorla kapatıp trenden indikten sonra, şimdiye kadar aldığım ve alacağım eşyaları koymak için küçük bir bavul almaya karar verdim. Arkadaşlarım da en az benim kadar eşya aldıkları için iki yeni bavul almıştık. Böylelikle dört kişi, bavulları iki iki bölüşebilirdik. Bavulun bir tarafına ben, öbür tarafına arkadaşım eşyalarını yerleştirdi ve yeni bavulları kapatıp bir sonraki gün yine açmak üzere başüstü bölmelerine kaldırdık.

Kalan beş günümüzde yeni yeni eşyalar alıp, yeni yeni yerler görüp, yeni yeni anılar edindikten sonra, son gün aldığımız eşyaları koyduğumuz bavulu açıp, son bir kere yeni eşyalarımızı yerleştirdik. Hepimizin bavulları ağzına kadar dolmuştu. Bu bavulların içinde kelimelerin anlatmaya yetmeyeceği 10 günümüzü özetleyen onlarca, küçük büyük eşyalar vardı. Bir sonraki sabah uyandığımızda bu güzel maceramız sona ermişti ve biz anılarımızı, bavullarımızı alıp son trenimizden indik. Belki de bir daha çoğunu göremeyeceğimiz yerleri sadece ve sadece bu bavullarda olanlardan, ve tabii ki fotoğraflardan, hatırlayabilecektik.

Yasmin K.